خود گویه
وقتی کسی با خود حرف می زند، برای شنوندگان عجیب است.
در حالی که معمولا تقریبا هرکسی با خود حرف می زند.
روانشناسان برآورد می کنند که بیش از 95 درصد از بزرگسالان با خود حرف می زنند.
کودکان تقریبا همیشه در هنگام بازی با خود حرف می زنند.
بنابراین حرف زدن با خود امری کاملا طبیعی است.
این یک نوع خاصی از ارتباطات است.
و مزایای بسیاری در گاهگاهی حرف زدن با خود وجود دارد!
زیرا افکار ما را از طریق حرف زدن سازماندهی می کند.
وقتی ما با خود حرف می زنیم، صدای درونی ما بروز می کند.
یا شاید بتوان گفت که فکر کردن به صدای بلند است.
خصوصا افراد پریشان احوال اغلب با خود حرف می زنند.
در این افراد، منطقه خاصی از مغز کمتر فعّال است.
در نتیجه، کمتر سازمان یافته است.
آنها با حرف زدن با خود به روشمند کردن خود کمک می کنند.
خودگویه ها همچنین به ما در تصمیم گیری کمک می کنند.
و راه بسیار خوبی برای تنش زدائی است.
خودگویه تمرکز حواس را افزایش می دهد و شما را سازنده تر می کند.
زیرا صحبت کردن در مورد چیزی با صدای بلند بیشر از فکر کردن به آن طول می کشد.
ما وقتی که صحبت می کنیم بیشتر از افکارمان آگاه هستیم.
اگر در هنگام آزمون های دشوار با خود حرف بزنیم بهتر آن را انجام می دهیم.
آزمایشات مختلف این امر را نشان داده اند.
ما همچنین می توانیم با حرف زدن با خود شجاعت خود را تقویت کنیم.
بسیاری از ورزشکاران برای ایجاد انگیزه در خود با خود حرف می زنند.
متاسفانه، ما معمولا در موقعیت های منفی با خود حرف می زنیم.
بنابراین، باید همیشه سعی کنیم که مثبت باشیم.
و ما اغلب باید آرزوهای خود را مرور کنیم.
و از این راه و از طریق حرف زدن بر اعمال خود به صورت مثبت تاثیر می گذاریم.
اما متاسفانه، زمانی این موضوع کارساز است که ما واقع بین باشیم.