نوابغ زبان
اغلب مردم از این که به یک زبان خارجی صحبت می کنند، خوشحال هستند.
اما کسانی هم هستند که به بیش از 70 زبان مسلّط هستند.
آنها می توانند به روانی به همه این زبان ها صحبت کنند و آنها را به درستی بنویسید.
می توان گفت که این افراد بیش از حد چند زبانه هستند.
پدیده چندزبانی برای قرن ها بوده است.
گزارش های بسیاری از افرادی با این استعداد وجود دارد.
این که این توانایی از کجا ناضی می شود، هنوز به دقت بررسی نشده است.
انواع نظریه های علمی در این مورد وجود دارد.
برخی معتقدند که مغز افراد چند زبانه ساختار متفاوتی دارد.
این تفاوت بخصوص در مرکز بروکا قابل مشاهده است.
قدرت گویائی در این قسمت از مغز قرار دارد.
سلولهای این منطقه از مغز افراد چند زبانه به طرز متفاوتی ساخته شده است.
در نتیجه آنها امکان آماده کردن بهتر اطلاعات را دارند.
امّا، مطالعات بیشتری برای تأیید این نظریه وجود ندارد.
شاید تنها چیزی که مشخص است یک انگیزه استثنائی باشد.
کودکان زبان خارجی را از کودکان دیگر بسیار سریع می آموزند.
زیرا می خواهند در هنگام بازی جزئی از جمع باشند.
آنها می خواهند به گروه بپیوندند و با دیگران ارتباط برقرار کنند.
بنابراین، موفقیت آنها در یادگیری بستگی به میل و اراده آنها برای پیوستن به جمع دارد.
یک نظریه دیگر بر این دلالت دارد که ماده مغزی از طریق یادگیری افزایش می یابد.
بنابراین، با آموختن بیشتر، یادگیری آسان تر می شود.
یادگیری زبان هائی که شبیه به همدیگر هستند نیز آسان تر است.
بنابراین کسی که دانمارکی می داند می تواند به سرعت صحبت کردن به سوئدی یا نروژی را بیاموزد.
هنوز هم بسیاری از سؤالات بی پاسخ مانده است.
امّا چیزی که مسلم است، این است که هوش در این کار نقشی ندارد.
بعضی افراد کم هوش به زبان های زیادی صحبت می کنند.
اما حتی بزرگترین نابغه زبانی، هم نیاز به نظم و انضباط دارد.
این موضوع کمی آرامش بخش است، درست است؟