کتاب لغت

fa ‫زمان گذشته ی افعال معین 1‬   »   th อดีตกาล ของกริยาช่วย 1

‫87 [هشتاد و هفت]‬

‫زمان گذشته ی افعال معین 1‬

‫زمان گذشته ی افعال معین 1‬

87 [แปดสิบเจ็ด]

bhæ̀t-sìp-jèt

อดีตกาล ของกริยาช่วย 1

à-dèet-gan-kǎwng-grì-ya-chûay

نحوه مشاهده ترجمه را انتخاب کنید:   
فارسی تايلندی بازی بیشتر
‫ما باید به گلها آب می‌دادیم.‬ เราต้องรดน้ำดอกไม้ เราต้องรดน้ำดอกไม้ 1
a---e----ga---a--ng---i--y----û-y à-dèet-gan-kǎwng-grì-ya-chûay
‫ما باید آپارتمان را تمیز می‌کردیم.‬ เราต้องทำความสะอาดอพาทเม้นท์ เราต้องทำความสะอาดอพาทเม้นท์ 1
a---èe--g-n-k-------r---y--chû-y à-dèet-gan-kǎwng-grì-ya-chûay
‫ما باید ظرفها را می‌شستیم.‬ เราต้องล้างจาน เราต้องล้างจาน 1
rao--h----g-ró--nám-dàwk-m--i rao-dhâwng-rót-nám-dàwk-mái
‫آیا شما مجبور بودید صورت حساب را پرداخت کنید؟‬ พวกเธอต้องจ่ายบิลด้วยหรือเปล่า? พวกเธอต้องจ่ายบิลด้วยหรือเปล่า? 1
ra----â--g---́-------d-----ma-i rao-dhâwng-rót-nám-dàwk-mái
‫آیا شما مجبور بودید ورودی را پرداخت کنید؟‬ พวกเธอต้องจ่ายค่าผ่านประตูด้วยหรือเปล่า? พวกเธอต้องจ่ายค่าผ่านประตูด้วยหรือเปล่า? 1
ra--dh-̂w-g-r-́---á--d--wk-mái rao-dhâwng-rót-nám-dàwk-mái
‫آیا شما مجبور بودید جریمه را پرداخت کنید؟‬ พวกเธอต้องจ่ายค่าปรับด้วยหรือเปล่า? พวกเธอต้องจ่ายค่าปรับด้วยหรือเปล่า? 1
r-o-dhâ--g--am-kwa--sà---d-w--â---e-n rao-dhâwng-tam-kwam-sà-a-daw-pât-mén
‫کی باید خداحافظی می‌کرد؟‬ ใครต้องลาจากกัน? ใครต้องลาจากกัน? 1
ra--dh--wn----m-kw-m-sa--a--a--p--t--én rao-dhâwng-tam-kwam-sà-a-daw-pât-mén
‫کی باید زود به خانه می‌رفت؟‬ ใครต้องกลับบ้านก่อน? ใครต้องกลับบ้านก่อน? 1
rao--ha--ng--am-kwam-------d-w-p-̂--m--n rao-dhâwng-tam-kwam-sà-a-daw-pât-mén
‫کی باید با قطار می‌رفت؟‬ ใครต้องนั่งรถไฟ? ใครต้องนั่งรถไฟ? 1
r-o-dha-w-g----ng-jan rao-dhâwng-láng-jan
‫ما نمی‌خواستیم زیاد بمانیم.‬ เราไม่อยากอยู่นาน เราไม่อยากอยู่นาน 1
ra---ha-w---l-́n---an rao-dhâwng-láng-jan
‫ما نمی‌خواستیم چیزی بنوشیم.‬ เราไม่อยากดื่มอะไร เราไม่อยากดื่มอะไร 1
r-o--hâwn---áng-j-n rao-dhâwng-láng-jan
‫ما نمی‌خواستیم مزاحم بشویم.‬ เราไม่อยากรบกวน เราไม่อยากรบกวน 1
p--a--tur̶-dh--wn--ja-i---n--û-y-re---bhlào pûak-tur̶-dhâwng-jài-bin-dûay-rěu-bhlào
‫من فقط می‌خواستم تلفن کنم.‬ ตอนนั้น ผม / ดิฉัน แค่อยากโทรศัพท์ ตอนนั้น ผม / ดิฉัน แค่อยากโทรศัพท์ 1
pûa---u-̶-dha-w-g-jà---in-du----rě--bh--̀o pûak-tur̶-dhâwng-jài-bin-dûay-rěu-bhlào
‫من می‌خواستم تاکسی سفارش بدهم.‬ ผม / ดิฉัน แค่ต้องการเรียกแท็กซี่ ผม / ดิฉัน แค่ต้องการเรียกแท็กซี่ 1
pû---t-r--d-a--n-----i-b-n---̂ay--ěu---la-o pûak-tur̶-dhâwng-jài-bin-dûay-rěu-bhlào
‫چون می‌خواستم به خانه بروم.‬ ที่จริง ผม / ดิฉัน อยากขับรถกลับบ้าน ที่จริง ผม / ดิฉัน อยากขับรถกลับบ้าน 1
pûak--ur--d--̂-ng----i---̂-pà--bhr------o-d--ay-re-----l-̀o pûak-tur̶-dhâwng-jài-kâ-pàn-bhrà-dhoo-dûay-rěu-bhlào
‫من فکر کردم تو می‌خواستی به همسرت تلفن کنی.‬ ผม / ดิฉัน คิดว่า คุณอยากโทร.หาภรรยาของคุณ ผม / ดิฉัน คิดว่า คุณอยากโทร.หาภรรยาของคุณ 1
pu--k-t-r----a-wn--jài------àn-b--a--dhoo-du-a-----u-bh-ào pûak-tur̶-dhâwng-jài-kâ-pàn-bhrà-dhoo-dûay-rěu-bhlào
‫من فکر کردم تو می‌خواستی به اطلاعات تلفن کنی.‬ ผม / ดิฉัน คิดว่า คุณ อยากโทรสอบถามข้อมูล ผม / ดิฉัน คิดว่า คุณ อยากโทรสอบถามข้อมูล 1
p---k-t-r̶-d--̂w-g--a---ka--p-̀--b--a---ho---û-y------bh--̀o pûak-tur̶-dhâwng-jài-kâ-pàn-bhrà-dhoo-dûay-rěu-bhlào
‫من فکر کردم تو می‌خواستی پیتزا سفارش بدهی.‬ ผม / ดิฉัน คิดว่า คุณ อยากสั่งพิซซ่า ผม / ดิฉัน คิดว่า คุณ อยากสั่งพิซซ่า 1
p-̂------̶----̂-n--jà---â--ráp--u-ay-r-̌u------o pûak-tur̶-dhâwng-jài-kâp-ráp-dûay-rěu-bhlào

‫حروف بزرگ، احساسات بزرگ‬

‫تبلیغات از تصاویر زیادی استفاده می کند.‬ ‫تصاویر امیال خاص را بیدار می کند.‬ ‫ما به تصویر طولانی تر و با توجّه تر از حروف نگاه می کنیم.‬ ‫در نتیجه، ما تبلیغات را با عکس بهتر به یاد می آوریم.‬ ‫تصاویر نیز واکنش های قوی عاطفی ایجاد می کنند.‬ ‫مغز تصاویر را بسیار سریع تشخیص می دهد.‬ ‫مغز بلافاصله، آنچه را که در تصویر می توان دید را می داند .‬ ‫حرف با تصویر متفاوت عمل می کند.‬ ‫آنها شخصیت های انتزاعی هستند.‬ ‫بنابراین، مغز ما نسبت به حروف آهسته تر از تصویر واکنش نشان می دهد.‬ ‫اوّل، باید معنای کلمه را درک کند.‬ ‫ممکن است گفته شود که علائم باید بدر بخش از زبان مغز ترجمه شود.‬ ‫ولی احساسات را می توان با استفاده از حروف نیز تحریک کرد.‬ ‫ولی متن آن باید بسیار طولانی باشد.‬ ‫مطالعات نشان می دهد که حروف بزرگ اثر بیشتری دارند.‬ ‫حروف بزرگ نه تنها بیشتر از حروف کوچک قابل مشاهده هستند.‬ ‫آنها همچنین یک واکنش احساسی قوی تری ایجاد می کنند.‬ ‫این در مورد احساسات مثبت و منفی هم صادق است.‬ ‫اندازه چیزها همیشه برای انسان مهم بوده است.‬ ‫انسان باید به سرعت در برابر خطر واکنش نشان دهد.‬ ‫و هنگامی که چیزی بسیار بزرگ است، کاملا نزدیک حس می شود!‬ ‫بنابراین، قابل فهم است که تصاویر بزرگ واکنش های قوی ایجاد می کنند.‬ ‫امّا چگونه به حروف بزرگ واکنش نشان می دهیم زیاد روشن نیست.‬ ‫حروف در واقع علامتی برای مغز نیستند.‬ ‫با وجود این، مغز وقتی حروف درشت را می بنید فعّالیت بیشتری از خود نشان می دهد.‬ ‫این نتیجه برای دانشمندان بسیار جالب است.‬ ‫این امر نشان می دهد که چگونه حروف برای ما اهمیّت پیدا کرده اند.‬ ‫مغز ما به نوعی آموخته است که چگونه به نوشته واکنش نشان دهد.‬