वाक्प्रयोग पुस्तक

मूळ भाषा = भावनिक, परदेशी भाषा = तर्कसंगत?

आपण जेव्हा परदेशी भाषा शिकतो तेव्हा आपला मेंदू उत्तेजित होतो. आपले विचार शिक्षणाच्या माध्यमातून बदलतात. आपण अधिक सर्जनशील आणि लवचिक होतो. बहुभाषिक लोकांकडे जटिल विचार जास्त सोप्या पद्धतीने येतात. स्मृती शिक्षणातून प्राप्त होते. जेवढे अधिक आपण शिकू तेवढे अधिक चांगले कार्ये होते. जो अनेक भाषा शिकतो त्याला वेगाने इतर गोष्टी जाणून घेण्यात मदत होते. ते दीर्घ काळासाठी, अधिक उत्सुकतेने एका विषयावर विचार करू शकतो. परिणामी, तो समस्यांचे जलद निराकरण करतो. बहुभाषिक व्यक्ती देखील अधिक निर्णायक असतात. पण ते कसे निर्णय घेतात हे भाषेवर खूप प्रमाणात अवलंबून आहे. अशी भाषा जी आपल्याला निर्णय घेण्यास परिणामकारक ठरते. मानसशास्त्रज्ञ एकापेक्षा जास्त चाचणी विषयांचे विश्लेषण करतात. सर्व चाचणी विषय द्विभाषिक आहेत. ते त्यांच्या मूळ भाषेव्यतिरिक्त दुसरी भाषा बोलतात. चाचणी विषयक प्रश्नांची उत्तरे देणे गरजेचे होते. समस्येतील प्रश्नांना उपाय लागू करणे गरजेचे होते. प्रक्रियेमध्ये चाचणी विषयात दोन पर्‍याय निवडावे लागतात. एक पर्‍याय इतरांपेक्षा अत्यंत धोकादायक होता. चाचणी विषयात दोन्ही भाषांमध्ये प्रश्नांची उत्तरे देणे महत्वाचे होते. भाषा बदलली तेव्हा उत्तरे बदलली! जेव्हा ते मूळ भाषा बोलत होते, तेव्हा चाचणी विषयांनी धोका निवडला. पण परकीय भाषेत त्यांनी सुरक्षित पर्‍याय ठरविला. हा प्रयोग केल्यानंतर, चाचणी विषयांना पैज ठेवाव्या लागल्या. येथे खूप स्पष्ट फरक होता. परदेशी भाषा वापरल्यास, ते अधिक योग्य होते. संशोधकांचे मानणे आहे कि आपण परदेशी भाषांमध्ये अधिक केंद्रित आहोत. त्यामुळे आपण भावनिकपणे नाही, परंतु तर्कशुद्धपणे निर्णय घेतो.